Don't Let Me Go 2#

                                     


 Na miejscu pojawiłam się po kwadransie.Chłopak nadal czekał.Siedział cierpliwie na ławce oczekując mnie.Podeszłam do niego od tyłu mówiąc"Witaj Liam!" 
                                             Szatyn odwrócił się i z uśmiechem przywitał mnie. 
                        -Bardzo cię przepraszam za spóźnienie,ale coś mnie zatrzymało.-Zaczęłam rozmowę.
             -Nic się nie stało.Ważne,że w ogóle dotarłaś. -Chłopak uśmiechnął się szeroko,a jego oczy zabłysły jak tysiące diamencików. 
                                                           -To może się przejdziemy?Mam dość tego sterczenia.-Powiedział wciąż wesoły.
                                                      Uśmiechnęłam się i odparłam:-Pewnie. 
                           Dałam się namówić na spacer chcąc go poznać bliżej. Już nie wyglądał jak ten przybity chłopak który... Aż nie wiadomo jak go opisać.Szliśmy polną drogą,a za małym laskiem znalazł się niewielki stawek. Weszliśmy na mostek i wpatrywaliśmy się w krajobraz który nas otaczał.